Mijn familie vinden in Ierland

Zoals bij veel dromers had Ierland ook bij Kathleen een speciale plek op haar wensenlijst. “Ik ben een trotse Ierse Amerikaan” vertelt ze, “en ik had een onverklaarbaar diep verlangen om de plaats te bezoeken waar mijn familieverhaal begon.”

Kathleen groeide op in New Jersey, waar ze werd omringd door het Ierse erfgoed van haar ouders. Elk jaar als de optocht van St. Patrick's Day door Fifth Avenue in New York kwam, wees haar vader naar de banier van county Leitrim en zei hij trots: “Vergeet niet Kathleen, dat onze familie daar vandaan komt.”

Begin 1900 emigreerde zijn tante Annie vanuit de 'Wild Rose County' naar New York. Bewapend met het geboortebewijs uit 1885 van tante Annie en een foto van haar eigen vader vertrok Kathleen op haar eerste reis naar Ierland.

Nadat Kathleen in een pub in Galway een lokale bewoner leerde kennen die veel wist over geografie, zette ze koers naar de plaats Coone in county Leitrim, de plaats waar haar vaders familie, de Creegans, vandaan kwam.

Terwijl Kathleen rondliep op de begraafplaats van de kerk die stond vermeld op het geboortebewijs van haar tante, viel haar oog op een grafsteen met een bekende naam: die van haar overgrootmoeder. Haar hart maakte een sprongetje en nadat ze snel wat foto's had gemaakt, nam ze de tijd om het allemaal te laten bezinken. Maar de verrassingen waren die dag nog maar net begonnen ...

Vlak bij het kerkhof, aan de rand van het dorp, stond een leuke pub. Aan de gevel bungelde een familiewapen met daarop de naam Creegans. Kathleen stapte er binnen en werd begroet door Tommy, de kroegbaas. “Ik liet hem de papieren van tante Annie zien en hij riep zijn zus Dolores erbij”, herinnert Kathleen zich. Dolores wierp één blik op de roodharige bezoeker en riep direct: “Jij bent een echte Creegans-rooie!”

Het bleek al snel dat de Creegans de eerste van vele 'nieuwe' neven en nichten waren. Voor Kathleen is dat gevoel van verbondenheid onvervangbaar. Later nam een andere neef, Mossi, haar mee naar de plek waar het oude familiehuis stond. “Voor mij was het een uitgekomen droom om te zien waar mijn oma als kind had gespeeld. Ik heb stenen meegenomen van het land en toen ik weer in Amerika was, heb ik ze op mijn vaders graf in Fort Lee in New Jersey gelegd en op mijn oma's graf in de Bronx.”

“Ook al heb ik mijn grootouders en overgrootouders nooit gekend, ik weet nu wie ze waren en ik heb gezien waar ze vandaan kwamen. Ze zijn een deel van mij en ik had van tevoren nooit gedacht dat het me zoveel rust en vervulling zou geven.”

Niet alleen haar bloedverwanten gaven Kathleen een hartelijk welkom in Ierland. “Ik voelde dat mensen naar me omkeken en voor me zorgden. Ierland is gewoon een heel fijn land als je alleen reist, want iedereen is zo ontzettend vriendelijk. Er was werkelijk niemand, oud of jong, die me niet het gevoel gaf dat ik welkom was!”

Dankzij deze typische vriendelijkheid bezocht Kathleen 26 van de 32 county's op het eiland. En nog eens een reis maken? “Het voelt alsof ik naar huis ga als ik terugkeer naar Ierland”, zegt Kathleen. “Als ik rondwandel, denk ik steeds: mijn voorouders liepen hier rond, mijn voorouders zagen wat ik nu zie. De berg is hetzelfde. De velden zijn hetzelfde.”

Ze pauzeert. “Ik zal altijd terug blijven komen.”