Bangor Abbey

Saint Comgall stichtte de abdij in 558 n.Chr. en deze groeide uit tot een van de belangrijkste leercentra in Ierland, met bijna 3.000 monniken ten tijde van de dood van Comgall in 601 n.Chr. Twee van de beroemdste studenten, Columbanus en Gall, reisden door heel Europa en richtten kloosters op in Luxeuil, Bobbio en Bregenz. Artefacten uit de vroegste periode van het klooster kunnen worden bekeken in het North Down Museum. Het meest gevierde literaire werk uit het klooster is het Bangor Antifonarium uit de zevende eeuw, een verzameling hymnen, gebeden en gedichten die nu worden bewaard in de Ambrosiaanse Bibliotheek in Milaan. De kwetsbaarheid van Bangor voor aanvallen vanuit zee zorgde ervoor dat de abdij na vele Viking-invallen in verval raakte. Het werd gedeeltelijk gerestaureerd door Saint Malachy in de 12e eeuw, toen hij abt in Bangor was. Zijn werk is te zien op wat plaatselijk bekend staat als Malachy's Wall, het oudste nog bestaande overblijfsel van de abdij, grenzend aan de Old Gate Lodge. Het hoofdgedeelte van het gebouw dateert uit de jaren 1830 en 1840, maar de toren stamt uit de 15e eeuw en de achthoekige torenspits dateert van rond 1693. Het kerkhof heeft veel oude en interessante grafstenen, waaronder een gedenkteken voor de assistent-chirurg van de plaatselijke Titanic-man John. Eduard Simpson. (Bevindt zich vlak voor de zijpoort als u vanaf de voorkant van de abdij nadert). Bemanningslid Tommy Millar wordt ook herdacht op het graf van zijn vrouw Jeannie op de Victoria-begraafplaats, Carrickfergus, met de inscriptie: "Ter nagedachtenis aan onze lieve vader, verloren bij de Titanic-ramp, april 1912."

Bangor